Δεν βρίσκω τις λέξεις που θα σταθούν ικανές να μιλήσουν για τον ανθρώπινο αγώνα ενάντια στην αρρώστια. Είναι δύσκολο να κάνω τις συστάσεις για ανθρώπους σαν τον Παναγιώτη Μιχαήλ, το πρόσωπο που ήταν και είναι πρωτοπόρο στη μάχη ενάντια στον καρκίνο.
Τον Παναγιώτη τον συναντήσαμε μόλις χθες σε ένα spot, δίπλα στην Ελένη Καλαμάρη, να γρονθοκοπούν μαζί έναν σάκο του μποξ που είχε χαραγμένο πάνω του το όνομα του θηρίου: ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Τον βρήκαμε σήμερα να θρηνεί τον χαμό της φίλης του Ελένης και να προσπαθεί για άλλη μία φορά να μας πει ότι πρέπει να «Μείνει δυνατός», γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αναμετρηθεί με τον αντίπαλό του. Μας άνοιξε την καρδιά του για όλα όσα πέρασε, για όσα πιστεύει ότι πρέπει να αλλάξουν, για τη δική του προσπάθεια και για τη φιλία του με την Ελένη Καλαμάρη.- «Μένεις δυνατός» εδώ και χρόνια. Κοιτάς στα μάτια τον καρκίνο και τον φωνάζεις με το όνομά του. Πόσο σε έχει πονέσει όμως;
«Αν δεν κοιτάξεις τον καρκίνο στα μάτια, αν δεν τον πεις με το όνομά του, το μονό που καταφέρνεις είναι να κρύβεσαι από μια πραγματικότητα, χωρίς ουσιαστικά να διαπραγματεύεσαι τα νέα δεδομένα της ζωής σου. Είναι σαν να βλέπεις σκόνη έξω από την εξώπορτα του σπιτιού σου και απλά να σηκώνεις το χαλάκι και την κρύβεις από κάτω» μας λέει μιλώντας στην «Espresso». Ο Παναγιώτης τονίζει: «Το να μένει κάποιος δυνατός, μη φανταστείς ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αφού πρώτα πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό. Πόσοι, άραγε, είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν με τον εαυτό τους; Ολοι μας εν δυνάμει είμαστε δυνατοί, απλά κάποιοι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν καν αφού δεν βρέθηκαν σε εκείνες τις συνθήκες που θα το ανακαλύψουν!»
συνέχεια.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου