Το νερό είναι δημόσιο αγαθό! ΌΧΙ στην πώληση της Ε.Υ.Α.Θ.

Θεσσαλονίκη 23/04/2009

Αρ. Πρωτ.: 742

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό! ΌΧΙ στην πώληση της Ε.Υ.Α.Θ.

Το ΚΕ.Π.ΚΑ. – Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών εκφράζει την αντίθεσή του, στην πώληση της Ε.Υ.Α.Θ., σε ιδιωτική εταιρία, όπως ανακοινώθηκε, πριν από μέρες. Επισημαίνουμε:

• Η πρόσβαση, στο πόσιμο νερό, και στις συνθήκες υγιεινής, αποτελεί θεσμοθετημένο και αναγνωρισμένο, από τον Ο.Η.Ε., δικαίωμα των καταναλωτών.
• Το νερό και η αποχέτευση είναι δημόσια αγαθά, που δεν είναι δυνατό να παραδίδονται, σε ιδιωτικά συμφέροντα, αμφίβολων προθέσεων.
• Η προστασία του νερού αποτελεί βασικό στοιχείο της προστασίας του περιβάλλοντος. Ήδη, η λειψυδρία απειλεί πολλές χώρες του πλανήτη και η Ελλάδα είναι μια χώρα, όπου το νερό αποτελεί είδος, προς εξαφάνιση.
• Η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα των αποχετευτικών συστημάτων παίζουν, σημαντικό ρόλο, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αποτροπή της μόλυνσης του πλανήτη (υπόγεια ύδατα, ποτάμια, θάλασσες κ.λπ.).
• Το νερό, με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αποτελεί καθολική υπηρεσία. Οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες να διασφαλίζουν την πρόσβαση όλων των πολιτών, στο νερό, με συγκεκριμένες προδιαγραφές ποιότητας και σε προσιτές τιμές.

Σήμερα, τρεις πολυεθνικές εταιρίες, η γαλλική Suez, η γαλλική Vivendi και η γερμανική RWE είναι οι μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρίες, που ελέγχουν τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης, παγκοσμίως. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Public Citizen, Οργάνωσης Καταναλωτών στις Η.Π.Α., η εμπειρία της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, δε θα λέγαμε ότι είναι ενθαρρυντική.

Η Public Citizen, αναφέρει ότι τα Ηνωμένα Έθνη αναγνωρίζουν το δικαίωμα, στο νερό, ως ανθρώπινο δικαίωμα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνωρίζει το καθαρό νερό, ως τον πιο σημαντικό παράγοντα, για τη δημόσια υγεία. Σύμφωνα με την Public Citizen, στην Αγγλία και στη Γαλλία, όπου ιδιωτικοποιήθηκαν οι υπηρεσίες ύδρευσης, παρουσιάστηκαν αυξήσεις τιμών, υποβάθμιση ποιότητας, απώλεια ελέγχου των αποθεμάτων νερού, αύξηση της διαφθοράς.

Στην Αγγλία, η Πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, στη λογική του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, το 1989, ιδιωτικοποίησε 10 δημόσιες εταιρίες ύδρευσης – αποχέτευσης, στην Αγγλία και στην Ουαλία, μέσω πώλησης των περιουσιακών τους στοιχείων, σε ιδιώτες. Την ίδια στιγμή, όμως, δημιουργήθηκε η ρυθμιστική αρχή OFWAT (Office of Water Services), η οποία ακολούθησε τα πρότυπα αντίστοιχων αρχών, για τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια και η οποία ορίστηκε, ως εποπτικός φορέας, για την ύδρευση και την αποχέτευση. Παράλληλα, η DWI (Drinking Water Inspectorate), Υπηρεσία Εποπτείας Πόσιμου Νερού, ελέγχει την ποιότητα του νερού και η Αρχή Προστασίας Περιβάλλοντος (Environment Agency) ελέγχει τη μόλυνση, στα ποτάμια και στο περιβάλλον. Παρά την ύπαρξη τριών ελεγκτών, υπήρξαν προβλήματα και μάλιστα η αποτελεσματικότητα της ιδιωτικοποίησης θεωρείται αμφισβητήσιμη. Σύμφωνα, με στοιχεία της Public Citizen, τα οποία υποστηρίζει, σε μελέτη του 2001 και ο Διεθνής Ερευνητικός Οργανισμός, για τις Δημόσιες Υπηρεσίες:

• Τα πρώτα 4 χρόνια, μετά την ιδιωτικοποίηση, οι τιμές αυξήθηκαν, κατά 50%.
• Τα πρώτα 8 χρόνια, μετά την ιδιωτικοποίηση, τα κέρδη των εταιριών υπερδιπλασιάστηκαν (+147%).
• Ο αριθμός των διακοπών των συνδέσεων των νοικοκυριών τριπλασιάστηκε, τα 5 πρώτα χρόνια, μετά την ιδιωτικοποίηση, φτάνοντας τις 18.636, το 1994.
• Οι ιδιώτες, τότε, πρότειναν τους μετρητές, με προπληρωμή, στους καταναλωτές, που αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
• Η δημόσια κατακραυγή ανάγκασε το κοινοβούλιο να νομοθετήσει απαγόρευση της διακοπής νερού, λόγω μη πληρωμής των λογαριασμών.
• Μελέτη του 1994 δείχνει αύξηση κρουσμάτων δυσεντερίας, σε μεγάλες αστικές περιοχές.
• Οι επενδύσεις μειώθηκαν.
• Τέθηκε σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, γιατί οι ιδιώτες πάροχοι «έκοβαν» το νερό, στους καταναλωτές, που αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
• Η κυβέρνηση Θάτσερ διέγραψε χρέη περίπου 5 δισεκατομμυρίων λιρών των εταιριών ύδρευσης, πριν την ιδιωτικοποίηση.
• Η κυβέρνηση Θάτσερ έδωσε προίκα ύψους, περίπου, 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στις ιδιωτικές εταιρίες, που ανέλαβαν τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης.
• Απολύθηκε το 25% του εργατικού δυναμικού των εταιριών, που ιδιωτικοποιήθηκαν. Περίπου, 100.000 εργαζόμενοι, κυρίως έμπειροι εργαζόμενοι, έχασαν την εργασία τους.
• Αποτέλεσμα των απολύσεων ήταν οι καθυστερήσεις, στην παροχή υπηρεσιών και τα εργατικά ατυχήματα.
• Η μεγαλύτερη εταιρία ύδρευσης και αποχέτευσης, στην Αγγλία η Thames Water, από το 1999, έχει καταδικαστεί πάνω από 24 φορές, για παραβάσεις, που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημόσια υγεία. Της έχει επιβληθεί πρόστιμο περίπου 700.000 δολάρια, γιατί «έριξε» ακατέργαστα λήμματα, σε κανάλια νερού, δρόμους, αυλές, ακόμα και σπίτια πολιτών.

Και όλα αυτά, ενώ η ρυθμιστική αρχή OFWAT έθεσε και συνεχίζει να θέτει όρια, στις τιμές, έθεσε υποχρεωτικά πρότυπα ποιότητας πόσιμου νερού και προστασίας του περιβάλλοντος.

Η Παγκόσμια Τράπεζα, βέβαια, φέρνει κάποιες αντιρρήσεις:

• Αυξήθηκαν οι επενδύσεις, στα πρώτα 6 χρόνια, μετά την ιδιωτικοποίηση.
• Βελτιώθηκε η ποιότητα του πόσιμου νερού.
• Βελτιώθηκε η ποιότητα των υδάτων των ποταμών.

Παραδέχεται, όμως, ότι:

• Αυξήθηκαν οι τιμές.
• Αυξήθηκαν τα κέρδη της βιομηχανίας.

Τι συνέβη, σε άλλες χώρες, σύμφωνα, με την Public Citizen:

• Στη Γαλλία, οι αυξήσεις, στις τιμές, ανήλθαν, στο 150%.
• Αρκετοί δημόσιοι λειτουργικοί καταδικάστηκαν, για δωροδοκίες.
• Το κυνήγι του κέρδους οδήγησε, σε υποβάθμιση της ποιότητας.
• Οι καταναλωτές, στο Μπουένος Άιρες, μετά την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, βρέθηκαν, χωρίς νερό, γιατί δεν κατάφεραν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, παρά τους ισχυρισμούς του παγκόσμιου κολοσσού Suez, ότι οι τιμές μειώθηκαν.
• Το 2005, καταναλωτές, στο Μπουένος Άιρες και στη Βολιβία, διαδήλωσαν, ζητώντας να φύγει η εταιρία Suez, από τις χώρες τους.
• Στις Φιλιππίνες, η αποτυχία της εταιρίας Manilad Water (θυγατρική της Suez) να συνδέσει τους οικιακούς καταναλωτές, με το δίκτυο διανομής είχε, ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει χολέρα και δυσεντερία, με 6 νεκρούς και 725 βαριά ασθενείς, στην περιοχή Τόντο της Μανίλα.
• Καταναλωτές, στις Η.Π.Α. και στον Καναδά παραπονούνται, για την προβληματική λειτουργία της εταιρίας United Water, επίσης, θυγατρικής της Suez.
• Η Παγκόσμια Τράπεζα φαίνεται να έχει «περίεργες» σχέσεις, με την πολυεθνική εταιρία Suez, καθώς η βασική ομιλία, στην 3^η ετήσια συνέλευση του προσωπικού της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 2002, έγινε, από το υψηλό στέλεχος της Suez.

Όλα τα παραπάνω είναι δημοσιευμένα, στην ιστοσελίδα της οργάνωσης Public Citizen (www.citizen.org).

Και εδώ στην Ελλάδα, πουλάμε την Ε.Υ.Α.Θ., χωρίς να λαμβάνουμε κανένα μέτρο.

Οι καταναλωτές ρωτούμε αυτούς, που αποφάσισαν την πώληση της Ε.Υ.Α.Θ.:

• Έλαβαν υπόψη τους όλα τα παραπάνω προβλήματα, αν ισχύουν ή όχι, όπως καταγράφονται, από την Public Citizen;
• Γνώριζαν ότι, παγκοσμίως, 5 εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως παιδιά, πεθαίνουν, κάθε χρόνο, εξ αιτίας της έλλειψης καθαρού νερού και συνθηκών υγιεινής;
• Ποια μέτρα έλαβαν, για να διασφαλίσουν τη σωστή διαχείριση του νερού;
• Ποια μέτρα έλαβαν, για να διασφαλίσουν, το θεσμοθετημένο δικαίωμά μας, την πρόσβαση, δηλαδή των καταναλωτών, στο καθαρό νερό και στις συνθήκες υγιεινής;
• Ποια μέτρα έλαβαν, για τη διαμόρφωση των τιμών;
• Ποια μέτρα έλαβαν, για τη διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών;

Η ανακοίνωση της πώλησης της Ε.Υ.Α.Θ. δεν καλύπτει κανένα ερώτημά μας. Δείχνει μόνον ότι ξεπουλάμε ένα υπέρτατο δημόσιο αγαθό, γιατί μας χρειάζονται χρήματα.

Οι καταναλωτές απαιτούμε:

• Διασφάλιση της υγείας μας.
• Διασφάλιση των οικονομικών μας συμφερόντων

ΟΧΙ στην πώληση της Ε.Υ.Α.Θ., σε ιδιώτες!

ΟΧΙ στη μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου, σε ιδιωτικό!

ΟΧΙ στη μετατροπή των καταναλωτών, σε θύματα ιδιωτών,

που δρουν ανεξέλεγκτα!

Σημ.: Το ΚΕ.Π.ΚΑ. και η Ο.Ε.Κ.Ε. συνεχίζουν, δυναμικά, το μποϋκοτάζ, σε όλα τα προϊόντα της εταιρίας ΦΑΓΕ, γιατί η εταιρία, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Ανάπτυξης, αρνήθηκε να αιτιολογήσει τις αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων της.