ΙΣΤΟΡΙΑ
Στους Αιγυπτιακούς παπύρους πριν από 3500 χρόνια αναφέρεται το μέλι ως θεραπευτικό μέσο.Οι Αιγύπτιοι επίσης προσέφεραν στους θεούς τους κηρύθρες με
μέλι ως πολύτιμο δώρο αφοσίωσης και εξευμενισμού.
Στο βιβλίο της ζωής των αρχαίων Ινδών αναφέρεται
ότι η ζωή παρατείνεται όταν στην καθημερινή δίαιτα υπάρχει το γάλα και το μέλι.
Στις Μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Β ανάμεσα στα άλλα προϊόντα βασικής διατροφής αναφέρεται και το μέλι (me-ri)
Το νέκταρ αποτελούσε την τροφή των αθάνατων Ολύμπιων θεών.
Με μέλι ανατράφηκε ο Δίας από τη νύμφη Μέλισσα.
Ο Ιπποκράτης συνιστούσε το μέλι για
τη θεραπεία πολλών ασθενειών, το ίδιο και ο Αριστοτέλης που πίστευε ότι το μέλι παρατείνει τη ζωή.
Ο Πυθαγόρας και ο Δημόκριτος πίστευαν ότι ενισχύει την ετοιμότητα του πνεύματος και αποτελεί βασική τροφή για την μακροβιότητα.
Με ψωμί ολικής άλεσης, με μέλι και αμύγδαλα τρέφονταν οι Πυθαγόρειοι.
Στα κλασικά χρόνια το μέλι ήταν ένα από τα συστατικά του μυτωτού (είδος χυλού). Τα όσπρια επίσης τα έτρωγαν κατά κανόνα με τη μορφή χυλού προσθέτοντας ανάμεσα στα άλλα και μέλι. Ευρύτατα διαδεδομένοι ήταν και οι πλακούντες (γλυκίσματα με πολλά αρτύματα: μέλι, ξηρούς καρπούς και μυρωδικά, δημιουργήματα των πλακουντοποιών)
Στην περίοδο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το μέλι ήταν μέρος της διατροφής, ιδιαίτερα στα μοναστήρια. Σε κείμενα της εποχής αναφέρονται τα παρακάτω: "Πίνομεν και ζωμόν μετά μέλιτος" και "Ορύζιν με το μέλιν", "όξος τε και μέλιν εκ του ακάπνιν" (αυτό που βγαίνει πριν καπνιστούν οι μέλισσες, το εκλεκτόν).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου